Środkową i północno-zachodnią część Argentyny stanowi nizinna i żyzna Pampa, która od południa sąsiaduje z miejscami pofałdowanym, bogatym w ropę, płaskowyżem Patagonii. Dalej na południe jest subpolarna Ziemia Ognista. Zachodnia część kraju to przedgórza oraz rozbudowany system górski Andów z najwyższym szczytem Ameryk - Aconcagua. Środkowa część tego pogórza to Cuyo. Na północy są subtropikalne równiny Gran Chaco. Na północnym-zachodzie Mezopotamia - międzyrzecze Parany i Urugwaju.
Klimat kraju jest mocno zróżnicowany od zimnego na południu (lodowce) do tropikalnego na północy (wodospady Iguazu).
Południkowy rozkład stref klimatycznych jest modyfikowany przez barierę orograficzną Andów na zachodzie, a wody Oceanu Atlantyckiego, oblewające wybrzeża Argentyny od wschodu, łagodzą zróżnicowanie klimatyczne, zmniejszając amplitudy termiczne.
W Buenos Aires najcieplejszym miesiącem jest styczeń, ze średnią temperaturą 23°C, a najchłodniejszym - lipiec (10°C).
Wraz ze wzrostem szerokości geograficznej (21°46’ – 55°58’) rośnie w lecie długość dnia z północy na południe (aż do dnia polarnego), a w zimie długość nocy (aż do nocy polarnych).